Οι συμπλοκές Αφγανών - Αφρικανών, το «νοίκι» για τα καλά πόστα στην προβλήτα, οι «εισβολές» στα πλοία και η απόγνωση των κατοίκων
Μπήκαμε στα γκέτο των λαθρομεταναστών στην Πάτρα! Μιλήσαμε μαζί τους για τις αιματηρές συμπλοκές μεταξύ Αφγανών και...
Οι συμπλοκές Αφγανών - Αφρικανών, το «νοίκι» για τα καλά πόστα στην προβλήτα, οι «εισβολές» στα πλοία και η απόγνωση των κατοίκων
Μπήκαμε στα γκέτο των λαθρομεταναστών στην Πάτρα! Μιλήσαμε μαζί τους για τις αιματηρές συμπλοκές μεταξύ Αφγανών και...
Αφρικανών, που έχουν ως στόχο την κυριαρχία στο λιμάνι, ενώ μάθαμε τα πάντα για τις «μπούκες» στην προβλήτα και τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς. Η «Espresso της Κυριακής» καταγράφει εικόνες που σοκάρουν!
Μέρα μεσημέρι, απαθανατίσαμε καρέ καρέ τις απόπειρες να «εισβάλουν» στα φορτηγά και στα πλοία με προορισμό την Ιταλία, καθώς και το κυνηγητό με τις Αρχές, που προσπαθούν να τους αποτρέψουν. Μας φιλοξένησαν στους αυτοσχέδιους καταυλισμούς τους και μας μίλησαν για όλα! Για τα μίση και τις μάχες με τις αντίπαλες ομάδες, για το αντίτιμο των πενήντα ευρώ που έχει καθοριστεί ως «νοίκι» για τα καλά «πόστα» γύρω από την προβλήτα αλλά και για το όνειρό τους να «αποδράσουν» σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Την ίδια στιγμή, απελπισμένοι καταστηματάρχες και κάτοικοι της αχαϊκής πρωτεύουσας ζητούν την άμεση απομάκρυνση των λαθρομεταναστών, καθώς και τη μεταφορά του λιμανιού σε τοποθεσία μακριά από το κέντρο της πόλης, προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Ολη μέρα προσπαθούν να μπουν στο λιμάνι
Μάχη για μία θέση σε ένα από τα φορτηγά που βρίσκονται παρκαρισμένα στην «οχυρωμένη» προβλήτα του λιμανιού δίνουν καθημερινά εκατοντάδες λαθρομετανάστες. Αδιαφορώντας για την παρουσία της αστυνομίας και του λιμενικού και με μοναδικό στόχο την παράνομη επιβίβασή τους σε κάποιο από τα πλοία με προορισμό την Ιταλία, οι μετανάστες φθάνουν έξω από το λιμάνι από τα ξημερώματα.
Εκεί, συνωστίζονται στα κάγκελα και καθ’ όλη την ημέρα επιχειρούν να «μπουκάρουν» στηην προβλήτα. Κρεμασμένοι σαν σταφύλια από τα κάγκελα του λιμανιού πηδάνε τα συρματοπλέγματα και τρέχουν για να κρυφτούν όπου βρουν! Τα «πόστα» που πιάνουν οι μετανάστες αποτελούν «μήλον της Εριδος» για τις συμμορίες που λυμαίνονται το λιμάνι. «Πόστο» είναι η θέση που πιάνει κάθε μετανάστης μπροστά από τα κάγκελα που περιβάλλουν την προβλήτα. Αυτά που βρίσκονται πιο κοντά στα πλοία θεωρούνται «φιλέτα» και φυσικά… κοστίζουν! Για να πιάσει ένα καλό «πόστο», ο κάθε λαθρομετανάστης πληρώνει πενήντα ευρώ, που καταλήγουν στην κυρίαρχη ομάδα!
«ΤΑΡΙΦΑ» 50 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΣΤΑ
Οι ίδιοι οι λαθρομετανάστες μάς μαρτυρούν ότι ο έλεγχος των «πόστων» έχει φέρει σε ρήξη συμμορίες Αφγανών και Αφρικανών, ενώ κατά τη διάρκεια των συμπλοκών, στις οποίες συμμετέχουν εκατοντάδες άτομα, οι δρόμοι και οι πλατείες γύρω από το λιμάνι μετατρέπονται σε εμπόλεμη ζώνη! Σύμφωνα με μαρτυρίες, το τελευταίο διάστημα ο έλεγχος των «πόστων» έχει περάσει στα χέρια Αφγανών, οι οποίοι ζητούν πενήντα ευρώ το κεφάλι για μια θέση «πρώτης γραμμής».
Σε περίπτωση που διαπιστώσουν ότι κάποιοι έχουν προχωρήσει σε κατάληψη «πόστων», για τα οποία δεν έχουν πληρώσει, αμέσως ειδοποιούν τους δικούς τους και σύντομα μια νέα μάχη ξεκινά...
ΟΙ ΑΦΓΑΝΟΙ
«Θέλουμε να φύγουμε και δεν μας αφήνουν»
«ΟΤΑΝ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ, ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΜΑΣ ΧΤΥΠΑΝΕ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ!»
Ζουν μέσα σε εγκαταλειμμένα βαγόνια του ΟΣΕ, σε ερειπωμένα σπίτια και σε πρόχειρα καταλύματα από χαρτόνια, κλαδιά δέντρων και τσίγκους. «Θα τους βρείτε στην Ακτή Δυμαίων, κοντά στην εκκλησία του Αγίου Ανδρέα. Εκεί, μπροστά στην παραλία, μένουν καμιά εκατοστή άτομα. Αν πάτε να είστε προσεχτικοί» μας προειδοποίησε ένας κάτοικος της Πάτρας.
Οι μετανάστες από το Αφγανιστάν θεωρούνται από τους πιο σκληρούς στο λιμάνι. Ο 20χρονος Νασέφ έρχεται προς το μέρος μας, καθώς πλησιάζουμε τα παραπήγματά τους. Μιλάει σπαστά ελληνικά, δείχνει καχύποπτος και θέλει να μάθει γιατί ήρθαμε. Του εξηγούμε και κάνει να απομακρυνθεί. «Ο,τι και να σας πω δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα για μας. Δεν θέλουμε ούτε λεφτά ούτε δουλειά, ούτε να μείνουμε εδώ. Θέλουμε να μπούμε στο πλοίο και να πάμε στην Ευρώπη» λέει σε έντονο ύφος και κάθεται δίπλα στη θάλασσα, την ώρα που οι υπόλοιποι μαζεύονται γύρω μας.
«Μαζί μας μένουν και πέντε έξι παιδιά, δέκα έως δεκαπέντε ετών» συμπληρώνει ο 22χρονος Χαν, που μιλάει πολύ καλά τα ελληνικά, καθώς βρίσκεται στη χώρα μας πέντε χρόνια. «Είναι εδώ μόνα τους, χωρίς τους γονείς τους. Νομίζαμε ότι στην Ελλάδα θα ζούσαμε καλύτερα από το Αφγανιστάν».
Πιο κάτω δυο τρεις Αφγανοί έχουν ανάψει φωτιά και ζεσταίνουν έναν κουβά νερό για να κάνουν μπάνιο. Ο Χαν πηγαίνει προς το μέρος τους και λέει: «Κοιτάτε πώς ζούμε! Κοιμόμαστε σε χαρτόκουτα και όταν βρέχει, γινόμαστε μούσκεμα. Δεν έχουμε ούτε φάρμακα ούτε χαρτιά! Οταν πηγαίνουμε στο λιμάνι, οι αστυνομικοί μάς χτυπάνε άγρια! Δεν αντέχουμε άλλο! Θέλουμε να φύγουμε, αλλά δεν μας αφήνουν. Εχουμε μεγάλο πρόβλημα με τους Αφρικανούς, που μας κάνουν επιθέσεις και θέλουν να μας διώξουν από το λιμάνι για να είναι δικό τους. Κάποιοι ζητάνε λεφτά, ενώ παλιά είχαν βάλει φωτιά στο μέρος που μέναμε».
ΟΙ ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ
«Αν κάποιοι μας μισούν, τους μισούμε κι εμείς»
Οι περισσότεροι Αφρικανοί μετανάστες έχουν έρθει στην Ελλάδα από τη Σομαλία και το Σουδάν. Θεωρούνται οι μεγαλύτεροι εχθροί των Αφγανών που ελέγχουν το λιμάνι. Πολλοί από αυτούς ζουν σε εγκαταλειμμένα βαγόνια του ΟΣΕ, ενώ η είσοδος στον φυλασσόμενο από σκοπιές «καταυλισμό» τους είναι απαγορευμένη για τους ξένους.
Παρά τις αρχικές αρνήσεις, καταφέρνουμε να έρθουμε σε επαφή με τον Μοχάμεντ, έναν πανύψηλο 30χρονο Σουδανό που είχε ηγετικό ρόλο στην ομάδα. Λίγα λεπτά αργότερα βρισκόμαστε μέσα στον χώρο τους. Μας οδηγούν στο σημείο που ετοιμάζουν το γεύμα τους. Μέσα σε ένα τσουκάλι, λίγες φτερούγες κοτόπουλο, κρεμμύδια και πατάτες. «Είναι αρκετό για 25 άτομα» μας λένε.
«Αν ήμασταν ζώα θα ζούσαμε καλύτερα» δηλώνει οργισμένος ο Μοχάμεντ, που ήρθε στη χώρα μας πριν από τρία χρόνια. «Κανείς δεν νοιάζεται για εμάς. Με τους Αφγανούς έχουμε τσακωθεί πολλές φορές. Αν υπάρχουν κάποιοι που μας μισούν, τότε τους μισούμε κι εμείς».
Για να φτάσει στην Ελλάδα, ο Μοχάμεντ ταξίδευε δύο χρόνια: «Αρχικά είχα πάει στην Αίγυπτο και έμεινα εκεί για ένα χρόνο. Μετά ταξίδεψα στην Τουρκία και από εκεί πέρασα με βάρκα στη Μυτιλήνη. Στη συνέχεια πήγα στην Αθήνα και κατέληξα στην Πάτρα. Από τη μέρα που έφυγα δεν ξαναμίλησα με την οικογένειά μου. Δεν θέλω να ξέρω τι κάνουν και δεν θέλω να θυμάμαι τα παλιά. Το μόνο που ζητάω είναι να με αφήσουν να πάω στην Ευρώπη».
ΝΤΟΥ ΣΤΑ ΦΟΡΤΗΓΑ
Αν σταματήσεις σε φανάρι, σου όρμηξαν
Κινούμαστε προς το λιμάνι μέσω της λεωφόρου Κανελλοπούλου. Οταν φτάνουμε στις ρημαγμένες εγκαταστάσεις του παλαιού κολυμβητηρίου, γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικά απίστευτης εικόνας! Εκατοντάδες λαθρομετανάστες έχουν συγκεντρωθεί στην άκρη του δρόμου και ετοιμάζονται να κάνουν… ντου σε μια προπορευόμενη νταλίκα διεθνών μεταφορών!
Τη σκηνή παρακολουθούν δύο αστυνομικοί, που προσπαθούν να τους αποτρέψουν με φωνές, κραυγές και δυνατά σφυρίγματα! Ο οδηγός της νταλίκας αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο, αναπτύσσει ταχύτητα και επιχειρεί να φύγει, αλλά «κολλάει» στο φανάρι! Αμέσως δεκάδες άτομα κυκλώνουν το όχημα. Προσπαθούν να ανέβουν πάνω στη ρυμουλκούμενη καρότσα, αλλά στη θέα των αστυνομικών υποχωρούν και συγκεντρώνονται ξανά μπροστά από το κολυμβητήριο. Εκεί είναι κομβικό σημείο, που καθημερινά στήνουν το «μπλόκο» τους με την ελπίδα να ανέβουν σε κάποια νταλίκα.
Ακολουθούμε το φορτηγό και κατευθυνόμαστε προς το λιμάνι διά μέσου της Ηρώων Πολυτεχνείου. Στο ύψος της Μαρίνας Πάτρας, μια ομάδα νεαρών Αφρικανών, που έχει στήσει καρτέρι μπροστά από ένα φανάρι, κινείται προς το όχημα. Ο υποψιασμένος οδηγός δεν σταματάει απότομα, αλλά κόβει ταχύτητα. Ωστόσο, μπροστά στα έκπληκτα μάτια των περαστικών, οι Αφρικανοί ορμούν προς το κινούμενο φορτηγό και ένας από αυτούς καταφέρνει να γαντζωθεί με… νύχια και με δόντια κάτω από την καρότσα, ρισκάροντας τη ζωή του! Ο οδηγός που έχει παρακολουθήσει όλη τη σκηνή από τον καθρέφτη «κοκαλώνει» το όχημα και αρχίζει να κορνάρει για να τρομάξει τον Αφρικανό. Πράγματι, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο νεαρός αλλοδαπός έχει εγκαταλείψει το φορτηγό και απομακρύνεται τρέχοντας.
«Αυτή είναι η Πάτρα» θα μας πει λίγο αργότερα ένας κάτοικος της περιοχής...
ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ
«Οι μετανάστες δεν ελέγχονται με τίποτα»
Την απομάκρυνση των λαθρομεταναστών από την Πάτρα ζητούν επαγγελματίες και κάτοικοι της πόλης.
Ιδιοκτήτης περιπτέρου και πατέρας τριών παιδιών, ο 55χρονος Γιώργος Αγγελόπουλος, δηλώνει: «Το λιμάνι είναι εμπόλεμη ζώνη! Πριν από ένα μήνα, μου επιτέθηκαν δύο άτομα με έναν χαρτοκόπτη. Ο ένας ήρθε από μπροστά και ο άλλος μου την έπεσε από πίσω. Με χτύπησαν στο πρόσωπο και κατέληξα στο νοσοκομείο όπου έκανα ράμματα στη μύτη». Αναφερόμενος στις αιματηρές συμπλοκές τονίζει: «Κάθε βράδυ γινόμαστε μάρτυρες συρράξεων. Σφάζονται μπροστά μας! Με μαχαίρια, λοστούς, σωλήνες και ξύλα. Το λιμάνι πρέπει να μεταφερθεί εκτός Πάτρας».
Μητέρα δύο ανήλικων κοριτσιών και εκδότρια του περιοδικού «Western Nights», η κυρία Χαρά Μηνά δηλώνει απογοητευμένη από την κατάσταση: «Ορισμένες περιοχές έχουν μετατραπεί σε γκέτο και οι μετανάστες ζουν σε άθλιες συνθήκες. Οι ληστείες και οι επιθέσεις εναντίων πολιτών είναι καθημερινό φαινόμενο».
Η Ολγα Σπηλιωτοπούλου εργάζεται σε καφετέρια κοντά στο λιμάνι: «Οι λαθρομετανάστες δεν ελέγχονται με τίποτα. Η κατάσταση έχει ξεφύγει! Ειδικά τη νύχτα, το πρόβλημα είναι τεράστιο».
Απεγνωσμένος δηλώνει ο οδηγός διεθνών μεταφορών κ. Τάσος Νικηφοράκης: «Αυτό που συμβαίνει στην Πάτρα δεν το έχω συναντήσει σε καμία ευρωπαϊκή πόλη. Οταν φτάνουμε στο λιμάνι, οι λαθρομετανάστες βγαίνουν από τα χωράφια και προσπαθούν να ανέβουν στα οχήματά μας την ώρα που βρισκόμαστε εν κινήσει! Κάποιοι χώνονται κάτω από τους τράκτορες, ενώ άλλοι γαντζώνονται από τις πόρτες και τους καθρέφτες. Και πρόσεξε: Αν κρυφτούν και δεν τους αντιληφθούμε, θα έχουμε πρόβλημα με το λιμενικό και την αστυνομία. Εκτελούμε δρομολόγια θανάτου!».
espressonews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου